خوش گفت که ظالم نبرد راه به منزل ای خودسرِ خونریز شنو حرف ز فاضل این فخر ندارد که کُشی پیر و جوان را گویند که آواره شود حاکمِ قاتل از عقل نباشد همه شب مدح شنیدن بر گو که از آن مجلس آلوده چه حاصل؟ عمرت که دراز است چرا سیر نگردی؟ درسی نگرفتی تو از سرکش