در انحنای شب، وقتی سکوتی سنگین دیوارهای نمور و زمخت زندان «صیدنایا» را دربرگرفته بود، تنها صدای قدم‌های زندانبان بود که راهروی باریک و تاریک زندان را از صدا می‌انباشت. نور کم‌رمق و پریده‌رنگ یک چراغ در انتهای راهرو، سایه‌اش را بر دیوار می‌کشید و صورت